Zawieszam

Watahę zawieszam do początku wakacji

Zgubny ogon-Fiv

Dzisiaj jak zwykle obudziłam się w zimnej jaskini.

-Brr…(zatrzęsłam się) Jak zimno! Trzeba trochę tu ogrzać-mówiąc to, cisnęłam kulą ognia w gałęzie ułożone w rogu mojego mieszkania. Już po chwili była przyjemnie. A tu znowu kolejne brr… Tym razem z mojego brzucha. Postanowiłam iść cos upolować.

-10 min potem…-

Szłam przez środek lasu i wchłaniałam miłe, wilgotne powietrze. Nagle widzę zająca. I on niestety mnie też. Zaczął uciekać. Goniłam go ale kiedy już miałam go zabić zobaczyłam piękny ogon wystający z krzaków.

-Jeleń…-pomyślałam. Przyczaiłam się i wyskoczyłam! Nagle zobaczyłam Keiena.

-Kei.. urwałam niepewnie i nagle walnęłam w jakieś drzewo. Poczułam straszny ból. Zobaczyłam jeszcze Kei’a a przed moimi paczydłami zrobiło się ciemno…

Obudziłam się w Lecznicy Ruth’a. Zobaczyłam przed sobą Keina.

-Kei…

-Tak ukochana?-szepnął.

-Co,co się stało?

-Jakby ci to powiedzieć-rzekł cicho.-Jeseś taka. Taka..

-No jaka?

-Hm.. połamana i ledwo żywa.

Że co?! Szybko wyczarowałam przed sobą taflę wody. Jak wyglądałam! Cała połamana i w krwi. Jak ja żyję?

-Kei.. przynieś mi tę księgę- rzekłam i wskazałam łapą na grube coś na ściętym pniu drzewa.

On podał mi ją.

-Co zrobisz?

-Muszę zmienić wygląd. Jeśli zostanę tak jak teraz umrę.

-To konieczne?

-Zobaczysz będę ładna- uśmiechnęłam się i puściłam oczko. Dalej wypowiedziałam zaklęcie napisane w księdze. Po chwili moje futro rozbłysło. Kei wpatrywał się we mnie jak urzeczony.

-Eyyyy..u….ten..

-No co? Przynajmniej żyję.

-Tak. Poza tym że inaczej wyglądasz nic się nie zmieniło. Tak, Fiv?

-No.. tak. A właściwie to jak wyglądam. Przejrzałam się w kuli wodnej. To co ujrzałam po prostu mnie zamurowało: