To koniec....-Kei.-C.D.od Fiv

Zobaczyłam wilka. Coś wyjąkał a potem jego łeb opadł.

-Nie!-krzyknęłam i do niego podeszłam. Wzięłam go na plecy i popędziłam z nim do jakiegoś jasnego miejsca. Starałam się go reanimować, nawet usta usta były.. na marne. Wilk nie żył. A nawet gdybym go wskrzesiła dalej by był chory. Nagle zauważyłam smugę dymu na niebie.

-Filumina! Ffffffiiiiiiiiiiiiiiiiiillllllllllllllllluuuuuuuuuuummmmmmmmmmmiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnaaaaa!-darłam się.

Ptak natychmiast wylądował na moich skrzydłach.

-Fil posłuchaj mnie. Polec na słońce i przynieś mi kwiat życia. To nagły wypadek!

Nie minęła chwilka a ona już była tylko czerwonym punktem na niebie. Ja wskrzesiłam basiora. Dowiedziałam się tylko że ma na imię Kei i strasznie cierpi. Ptak przyleciał kiedy wilk stracił przytomność. Kropla posączyła się z kielicha wprost na język Keiena. Patrzałam z napięciem co się dzieje.  On się podniósł!

-Kei!-Krzyknęłam i się na niego rzuciłam. Jednak kiedy się przewrócił odskoczyłam

-Po prostu się cieszę że żyjesz..-starałam się wytłumaczyć moje zachowanie…

-Nic nie szkodzi-odrzekł i podniósł łeb. I wówczas zobaczyłam jego piękne oczy. Utonęłam w nich..-A skąd znasz moje imię?

-Powiedziałeś mi je.

-Aha…-powiedział.-A ty jak się  nazywasz?

-Fivera ale mów mi Fiv.

-Co tam robiłeś całkiem sam?-zagadnęłam.

-Kiedy wataha dowiedziała się że mam raka wygnali mnie. A co do watahy.. znasz może jakąś?

-Tak. Jestem tam alfą. Dołączysz?

-Chętnie. Oprowadzisz mnie?

-Oczywiście-rzuciłam. Ścigamy się?-i nie czekając na odpowiedź ruszyłam przed siebie. On biegnął tuż za mną. Było cudownie. Potem trafiliśmy na jakąś plażę. Laliśmy się wodą aż do wieczora.

-Ładnie tu-rzekłam opierając łeb, o jego ramię.

-Tak..-wyszeptał.

I siedzieliśmy tak patrząc na siebie i piękny zachód słońca. Po paru minutach odezwał się:

-Chodź… i pociągnął mnie do jaskini. I wtedy już nic się nie liczyło. Byłam tylko ja i on. I nic nie zdołało powstrzymać naszej miłości i pożądania...(+18)